Historia Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego

Krakowskie Centrum Psychodynamiczne jest ośrodkiem psychoterapeutycznym i szkoleniowym, skupiającym profesjonalistów identyfikujących się z jednorodnym sposobem myślenia o psychoterapii i zbliżonych w swoich światopoglądowych preferencjach.

Stosowany tu system psychoterapeutyczny - podejście psychodynamiczne - oparty jest na paradygmacie psychoanalitycznym. Został on określony i wprowadzony do praktyki psychoterapeutycznej w Krakowie przez dra Piotra Drozdowskiego, psychiatrę i psychoterapeutę, do 2012 roku Ordynatora Oddziału Nerwic i Zaburzeń Osobowości CMUJ, we współpracy i dialogu z doc. dr Boguchwałem Winidem, psychiatrą i psychoanalitycznym psychoterapeutą, uczniem Gustawa Bychowskiego (polskiego psychoanalityka praktykującego w USA). Ich wieloletnie doświadczenie w stosowaniu psychoanalizy w warunkach krakowskiej Kliniki Psychiatrycznej, w odniesieniu do doświadczeń psychiatrów i psychoanalityków z USA, zainspirowało dużą część środowiska psychoterapeutów do przyjęcia i rozwijania podejścia psychodynamicznego w psychiatrii i psychoterapii.

Historia Krakowskiego Centrum Psychoterapii Psychodynamicznej rozpoczęła się w roku 1993 - od pierwszego kursu psychoterapii psychodynamicznej, wynikającego ze współpracy dra Piotra Drozdowskiego z mgr Januszem Kitrasiewiczem. Aktualną formę organizacyjną KCP uzyskało w 1998 roku, gdy do kierownictwa ośrodka dołączył mgr Maciej Wilk, psycholog i psychoterapeuta.

Wiodąca rola środowiska KCP w zakresie rozwoju psychoterapii psychodynamicznej znalazła wyraz w powstałym z jego inicjatywy, w 2006 roku, Polskim Towarzystwie Psychoterapii Psychodynamicznej (PTPPd).

Członkowie zespołu Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego współtworzą standardy profesjonalnej psychoterapii, realizując programy szkoleniowe według kryteriów przyjętych przez Sekcję Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej.

Oferta psychoterapeutyczna i szkoleniowa KCP wynika z wieloletnich doświadczeń zespołu i nieustannie ewoluuje w kierunku optymalnej formuły, głównie w oparciu o refleksję nad psychopatologią i metodologią leczenia, nie ulegając przelotnym tendencjom i przesądom środowisk psychoterapeutycznych.

Absolwenci szkoleń psychoterapeutycznych prowadzonych przez KCP, uzyskują certyfikaty psychoterapeutyczne renomowanych stowarzyszeń, w tym PTPPd, akceptowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

W 2013 roku Krakowskie Centrum Psychodynamiczne rozpoczęło współpracę merytoryczno-szkoleniową z Personality Disorders Institute Weill Medical College of Cornell University (USA), którego dyrektorem jest prof. Otto Kernberg, światowej sławy psychoanalityk, specjalizujący się w psychoterapii zaburzeń osobowości.

Psychoterapia Psychodynamiczna

Rolę psychoterapeuty definiujemy w odniesieniu do etyki lekarskiej. Uważamy, że psychoterapia powinna być stosowana głównie w stosunku do psychopatologii definiowanej według współcześnie przyjętych kryteriów, w oddzieleniu od całej sfery życia psychicznego, która ma charakter normy psychologicznej (patrz: „Aksjologia Psychoterapeuty Psychodynamicznego”).

Klasyczne podejście psychodynamiczne, które propagujemy, jest stanowiskiem teoretyczno-terapeutycznym, opierającym się na następujących założeniach:

1. Rozumienie życia psychicznego wymaga refleksji nad jego nieświadomością.
   Psychoterapeuci psychodynamiczni przyjmują arbitralnie tezę, zgodnie z którą konceptualizacja (rozumienie) zdrowia i patologii człowieka wymaga refleksji na temat nieświadomych procesów psychicznych.
2. Nie jest możliwe określenie ideału, wzorca psychoterapii - wybór strategii terapeutycznej jest określony przez diagnozę psychodynamiczną (zasada maksymalnej indywidualizacji procesu terapeutycznego).
3. Diagnoza psychodynamiczna jest ciągła, ma charakter heurystyczny - jest formowana wspólnie z pacjentem, przez cały okres procesu terapeutycznego. Ma charakter strukturalny; zrozumienie intrapsychicznej strukturalnej charakterystyki osobowości pacjenta w połączeniu z kryteriami wywodzącymi się z diagnozy opisowej znacząco wpływają na precyzję diagnozowania.
4. Objaw jest fenomenem wieloprzyczynowym - może wynikać z intrapsychicznych konfliktów, deficytów rozwojowych i defektów organicznych.
5. Terapeuci psychodynamiczni arbitralnie rozstrzygają o przyjęciu, zarówno w rozumieniu procesu terapeutycznego jak i dla rozumienia uczestników tego procesu, podwójnego porządku poznania: realnego i symbolicznego. W wyniku tego rozstrzygnięcia psychoterapia psychodynamiczna asymiluje psychoanalityczne pojęcia oporu, przeniesienia, przeciwprzeniesienia, w ich klasycznym rozumieniu.
6. Psychoterapia psychodynamiczna jest systemem otwartym i dynamicznym, ciągle syntetyzując pojawiające się nowe osiągnięcia psychoanalizy i psychiatrii.

Dla kogo ta terapia jest polecana, w jakich problemach jest skuteczna?

Podejście psychodynamiczne w psychoterapii daje możliwość objęcia jej procedurami praktycznie pełną populację pacjentów, aczkolwiek jest szczególnie efektywna w tych zaburzeniach, do których likwidacji nieodzowna jest zmiana w zakresie wewnętrznych, nieświadomych obrazów obiektów i intrapsychicznych relacji. Jej skuteczność jest znacznie mniejsza, gdy konieczna jest zmiana nawyków behawioralnych pacjenta.

W naszym przekonaniu, podejście psychodynamiczne daje psychoterapeucie największy zakres wsparcia w porównaniu z innymi kierunkami psychoterapeutycznymi, w całym spektrum zjawisk procesu psychoterapeutycznego, gdyż:

• w języku jednej teorii - psychoanalitycznej - opisuje zarówno strukturę zaburzeń życia psychicznego jak i jej przełożenie na relację terapeutyczną
• pozwala na dokonanie precyzyjnej diagnozy w relacji terapeutycznej (indywidualnej lub grupowej)
• określa sposoby integracji doświadczenia z rozumieniem w dialogu terapeutycznym (warunek zmiany w rozumieniu psychodynamicznym)
• ma szeroki zakres zastosowania, określa ramy psychoterapii w zależności od diagnozy psychopatologii i warunków, w jakich terapia się odbywa
• pozwala na osiąganie trwałych efektów, tzn. utrzymujących się powyżej 3 lat od zakończenia procesu terapeutycznego.

Oparcie się na paradygmacie psychoanalitycznym daje bardzo szerokie możliwości nie tylko psychoterapeucie, ale także może być on z powodzeniem wykorzystany w różnych formach pomocy psychologicznej i socjoterapii. Osobom zainteresowanym nauką psychoterapii psychodynamicznej lub też uzyskaniem kompetencji w zakresie pomocy psychologicznej, polecamy nasze szkolenia:

• Szkołę Psychoterapii Psychodynamicznej
• Psychodynamiczne Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży.